~Gwiazda~ Oneshot z SnK (Riren)

Heyo, ludziska!

Dawno mnie tu nie było, wiem, ale to dlatego, że życie się na mnie uwzięło i postanowiło sprawić mi nieco problemów (i nie chodzi tu nawet zbytnio o szkołę). Na szczęście już jest lepiej, więc wracam do Was z nowym shotem z  SnK! :D

Postaram się od teraz wrzucać częściej nowe notki, ale nie obiecuję, że mi to wyjdzie.... |D

Ok, koniec mojego marudzenia, zapraszam do lektury~

-Eren, z czym kojarzą ci się gwiazdy?

Chłopak zamyślił się, a po chwili wykrzyknął, unosząc w górę rękę:

-Z marzeniami! I szczęściem! - roześmiał się i rzucił na trawę.

Leżąc, obserwował przez palce ciągle wysuniętej dłoni jasne punkciki na niebie.

Rivaille usiadł obok i zapatrzył się w jego oczy. Nie uszło to uwadze nastolatka. Wyszczerzył się, prezentując przełożonemu i niebu białe zęby.

-Na co Kapral patrzy?

-Na gwiazdy - odpowiedział z uśmiechem.

Eren zmrużył podejrzliwie oczy:

-Ale gwiazdy są tam, na górze - wskazał ciemny nieboskłon. - A tu, gdzie Heichou patrzy, jestem tylko ja - wskazał dziwnym gestem na siebie.

-Wiem, ale ja nadal widzę gwiazdy.

-Jak to? - Jaeger uniósł się odrobinę i spojrzał na Kaprala.

Levi roześmiał się cichutko:

-Gwiazdy odbijają się w twoich oczach, głupku - przeczesał dłonią już i tak rozczochrane włosy podopiecznego, strzepując z nich przy okazji trochę zagubionych źdźbeł trawy.

-Nie lepiej się położyć i patrzeć bezpośrednio? - zmieszał się chłopak.

-Wiesz, z czym kojarzą mi się gwiazdy? - Rivaille zadarł głowę do góry. Gdy nie usłyszał żadnej odpowiedzi, dokończył. - Z nadzieją i wytrwałością. Domyślasz się, dlaczego? - znowu brak reakcji. -Bo choćby nie wiem co, one są na niebie. Nie znikają, co noc możesz je oglądać, podziwiać ich blask. Dają nadzieję, bo pomimo najgorszych scenariuszy, jedno jest pewne - tak jak słońce wschodzi co rano, tak samo one zawsze będą świeciły - Levi wyciągnął w ich stronę rękę, tak jak wcześniej Eren. - Będą cieszyły cię swoim blaskiem co noc. Chociaż czasem zasłonią je chmury, one się nie poddadzą i ich światło w końcu znowu dotrze na ziemię.

Zapadła cisza, delikatnie otulająca ich umysły i całą leśną polanę, na której siedzieli. Słowa Kaprala zapadły nastolatkowi głęboko w pamięć - były tak proste, a tak piękne zarazem...

Rivaille opuścił rękę i przyłożył ją do swojego serca. Głowę skierował w stronę Erena:

-Wiesz, dlaczego obserwuję gwiazdy w twoich oczach?

Przeczący ruch głową.

-Bo twoje oczy nadają im życia.

-Nie rozumiem, Kapralu - wyszeptał chłopak unosząc się do siadu.

Mężczyzna przeniósł swoją dłoń na serce chłopaka.

-Jesteś taki sam jak one - wyjaśnił. - Nie poddajesz się, pomimo tylu tragedii, które cię spotkały, pomimo wszystkich ran, jakie zadaje ci życie. Jednak to nie czyni cię człowiekiem do cna przesiąkniętym żalem - jesteś też radosny i pełen energii. I masz marzenia, które ze wszystkich sił starasz się spełnić - uśmiechnął się zabierając rękę. - Jesteś też nadzieją dla wielu ludzi, w tym dla również mnie - musnął wargami czoło brązowowłosego.

-A życie? O co z nim chodziło? - chłopak splótł swoją dłoń z dłonią przełożonego.

-A życia nadajesz im dlatego, że, w przeciwieństwie do gwiazd, umiesz czuć. A zwłaszcza kochać i darzyć innych swoją miłością.

Eren oparł głowę o ramię mężczyzny. Czuł wdzięczność za te słowa.

-Kocham cię, dzieciaku - wyszeptał nagle Levi.

-Ja ciebie też, wiesz? - odszepnął chłopak, czując spływającą po policzku łzę.

Nic więcej nie musieli mówić.

Wystarczyło im wspólne siedzenie pod gwiezdną kopułą z ukochaną osobą u boku. Z poczuciem, że obok nich jest ktoś, na kim mogą polegać.

Miłość - piękne, ludzkie uczucie.

I gwiazdy  nad dwoma złączonymi uczuciem sercami....

~END~